Selo Kazanci jedno je od nekoliko u nikšićkoj opštini koje se prostire na području dvije države – Crne Gore i Republike Srpske. Gornji Kazanci pripadaju rejonu mjesne zajednice Krstac u Goliji, a Donji susjednoj, odnosno opštini Gacko. Iako tamošnje stanovništvo oduvijek živi u bratskoj ljubavi, a posebno je povezano čvrstim rođačkim vezama, po uslovima život im se mnogo razlikuje. Dok u Donjim Kazancima, zahvaljujući trudu lokalne uprave Gacka, imaju solidne uslove, u Gornjim su potpuno zaboravljeni od svoje matične Opštine Nikšić. Razlika je vidljiva i na samom graničnom području gdje je postavljena rampa i gdje se i završava i asfaltni put.
– Selo je na crnogorskoj strani, ali smo oduvijek bili vezani sa Gacko i poneko za Trebinje u zavisnosti gdje je ko pronalazio posao. Teško je, skoro da nigdje nema asfalta, a prošle jeseni mašine iz Nikšića su nam nasule dio puta koji je voda odnijela, pa opet kao da ga nemamo – ispričala je za „Dan” osamdesetogodišnja Slavka Perišić, koja sa suprugom živi u Gornjim Kazancima, a djeca su im otišla, ali ih obilaze.
Gornji Kazanci nijesu putno povezani sa Crnom Gorom preko Golije, već mještani da bi došli do svoje matične opštine idu kroz teritoriju Donjih Kazanaca, pa na granični prelaz Krstac.
– Od hercegovačkog asfalta do našeg sela i kuća je oko tri kilometra, a mi asfalt nemamo. Mi od Nikšića nemamo ama baš ništa, jedino što smo ubilježeni da živimo na teritoriji te opštine. Od cijele moje porodice samo ja imam dokumenta Crne Gore, pa kad treba da se pregledam kod doktora put se oduži, a Gacko nam je tu na pragu – kaže Perišić.
Mještanin Donjih Kazanaca Vojin Tepavčević smatra da su komunizam i industrijalizacija u drugoj polovini prošlog vijeka raselili seosko stanovništvo. Uslijedila je nebriga, pa su u selima ostali rijetki, a oni koji bi se sada vratili nemaju gdje, jer nema nikakvih uslova za život.
– Kad to kažem mislim na ovaj crnogorski dio sela Kazanci. Mi ovdje imamo uslove, imamo put. Ostalo je dosta i stanovnika, a i oni koji ne žive tu stalno dolaze, održavaju imanja, objekte, blizu nam je grad – kaže Tepavčević.
U Gornjim Kazancima svega je desetak stanovnika i to uglavnom starijih. Prelaz Krstac im je udaljen 4,3 kilometra, a onda do Nikšića i dodatnih oko 50.
– Kad znaju da nema iole pristojnog puta, nikome se i ne mili niti ispati da se vrati na roditeljsko ognjište u Gornjim Kazancima – naglasio je Tepavčević.
B.B.
Obećanja ima, ali realizacije nema
Predsjednik Mjesne zajednice Krstac u Goliji Dragutin Manojlović potvrđuje da je po pitanju putne infrastrukture situacija nikakva na cijelom tom rejonu. Lani im je Opština Nikšić nasipala puteve, koje su kiše već oštetile, a od obećanog, a bilo ga je, za sada nema ništa.
– Obećanja imamo, ali radova i boljitka nema. Do kraja prošle godine trebalo je da na području Golije, gdje mi odredimo, asfaltiraju kilometar puta. Mi odredili, oni nijesu asfaltirali. Obećali su i da će nam izvršiti nasipanje puteva prema katunima, ni od toga ništa. Obraćali smo se, pitali, ni odgovor nismo dobili. Za ovu godinu Golija je trebalo da dobije tri kilometra asfalta, ali je i to obećanje, pa se ne nadamo – kaže Manojlović za „Dan”.
)){kind=small}
